The Dunkin' Goldfish Den Bosch

In deze laatste competitiewedstrijd in 2002 had de thuisploeg eigenlijk geen kind aan de angstgegner van weleer. De ploeg uit Den Helder kon EBBC eigenlijk geen moment in gevaar brengen. Alhoewel Jeremiah Johnson zijn oude ploeg direct op een 0-5 achterstand trakteerde was dit meer het spreekwoordelijke eerste gewin. Omdat CEB vooral defensief erg zwak opereerde had EBBC er weinig moeite mee om het 1^e kwart met een 31-20 voorsprong af te sluiten. In het 2^e kwart kabbelde de wedstrijd gezapig voort en bouwde de ook niet supersterk spelende Bosschenaren rustig voort aan een grotere voorsprong. Bij rust was 50-40 en had EBBC eigenlijk al de wedstrijd in de pocket moeten hebben.

Na rust kwam EBBC sterk uit de startblokken en liep via een 6-0 in 3 minuten naar 56-40 en leek de wedstrijd gespeeld. Maar door concentratieverlies aan Bossche zijde werkte CEB zich toch weer terug naar 60-49, waarbij vooral de goed scorende Young een grote rol speelde. Aan het einde van het 3^e kwart was het 67-51 en zat de wedstrijd op slot. Hoewel CEB in het 4^e kwart zeer sterk begon met een 7-0 run in 90 sec. stelde de thuisploeg snel orde op zaken en wist de wedstrijd rustig uit te spelen en bracht uiteindelijk een verdiende 90-74 eindstand op de borden.

Alhoewel het geen groots duel was, was het een hoog verdiende overwinning voor de thuisploeg, die veel hoger had kunnen uitvallen als men iets geconcentreerder had gespeeld. Maar met zo'n zwakke tegenstander vervalt men toch eerder in een zwakkere periode. Zo heeft de jeugdige Bossche ploeg het jaar 2002 toch afgesloten op een vooraf niet verwachte 2^e plaats achter het sterke Eiffel Towers. Hopelijk is het vervolg in 2003 van een even hoog gehalte en krijgt het mooie 2002 nog een leuk staartje in Haarlem.

Deze op papier als topper geafficheerde wedstrijd verdiende deze naam geen moment. Alleen de eerste 5 minuten wist EBBC aardig mee te spelen met de Nijmeegse ploeg, ze hadden zelfs even een voorsprong van 13-2, maar na 5 minuten kreeg coach Marco v.d. Berg de zaken op orde en vanaf dat moment wist de thuisploeg, in ieder geval tot aan de rust, zich geen raad meer met Eiffel. De bezoekers liepen vrij simpel naar een grote voorsprong bij rust, vooral veroorzaakt omdat EBBC slecht schoot en geen enkele offensive rebound had.Daardoor was de wedstrijd eigenlijk bij rust al gespeeld en was het alleen maar de vraag hoe groot het verschil zou worden. Ruststand : 29-54!

Na rust hadden de woorden van coach van Helfteren in zoverre geholpen dat EBBC in ieder geval optisch bij kon blijven bij de Nijmegenaren, maar ook niet meer dan dat. Het 3^e kwart viel zelfs met 25-23 in het voordeel van de thuisploeg uit, waardoor de stand toen 54-77 werd. Maar in het laatste kwart maakte de superieure ploeg uit Nijmegen snel een einde aan alle twijfels door in een run van 12-0 in de eerste 3 minuten de wedstrijd absoluut op slot te zetten. De wedstrijd eindigde uiteindelijke in een, ook in die hoogte verdiende 79-106 overwinning voor Eiffel Towers.

De thuisploeg kon vandaag geen moment zijn 2^e plaats op de ranglijst waarmaken. Bij EBBC was eigenlijk alleen Travis Reed in zijn normale vorm met 31 punten, de rest van het team gaf vandaag “niet thuis”. Eiffel was duidelijk een maatje te groot, en had eigenlijk nauwelijks zwakke punten in de ploeg, en dus ook de scores waren verdeeld over veel spelers.

In deze 2^e thuiswedstrijd van het seizoen moest de thuisploeg aantreden tegen titelkandidaat Ricoh, op papier een haast onmogelijke opgave voor de jonge en onervaren ploeg van coach van Helfteren. In het 1^e kwart etaleerde Ricoh al snel zijn surplus aan ervaring en kwaliteit en leek snel een flink gat te gaan slaan, maar de thuisploeg vocht zich terug in de wedstrijd en na 5 min. was het 14-15! Na 6 minuten wist EBBC voor de eerste keer op voorsprong te komen met 17-16. Maar Ricoh wist met een fikse tussensprint de 1^e periode af te sluiten met een 22-27 voorsprong.

EBBC ging goed van start in de 2^e periode en had snel weer aansluiting, maar het gebrek aan schotkracht ging EBBC toch opbreken en de bezoekers begonnen een gaatje te slaan. Maar omdat ook Ricoh steeds minder nauwkeurig werd slaagde EBBC er toch nog in om de rust met slechts 1 punt achterstand te halen: 35-36. Opvallend was de score van dit kwart: 13-9.

Na rust ging de thuisploeg, tegen de traditie in, goed van start en maakte in de eerste minuten een score van 10-1 en liep zelfs uit naar een voorsprong van 10 punten. Doordat EBBC toen plotseling begon te haperen kregen de bezoekers toch weer de kans om aan te haken. Doordat Faydherbe 3 sec. voor tijd een fout en een technische veroorzaakte wist EBBC deze periode toch nog af te sluiten met een 50-45 voorsprong omdat de prima spelende Jouke Pots de 3 vrije worpen verzilverde.

De beslissing moest dus in het laatste kwart vallen. Vooral EBBC realiseerde zich dat hard werken een goed uitgangspunt was voor een zo goed mogelijk resultaat. De ploeg van Toon van Helfteren bleef goed bij maar in de laatste 2 min. leek de wedstrijd alsnog uit de vingers te glippen. Op 53 sec. was de stand 58-61 en Ricoh leek balbezit te krijgen door een uitbal van EBBC, maar omdat de verzorger van de Amsterdammers de bal ving voordat die de grond raakte, kreeg EBBC balbezit dat resulteerde in een score van Huibens tot 60-61. Dit tot grote woede van coach Toroman, die ook nog moest toezien dat EBBC op 8.6 sec. voor tijd 2 vrije worpen kreeg die door de goed spelende Amerikaan Reed benut werden. EBBC sleepte de overwinning met wat geluk toch nog uit het vuur maar het was eigenlijk wel de beloning voor het keiharde werken van de hele ploeg.

Hopelijk komen er bij de volgende thuiswedstrijd op 2 november nog meer toeschouwers naar deze toch leuk spelende ploeg kijken, het is zeker de moeite waard.